Перевод: с польского на русский

с русского на польский

dyscyplina sportowa

  • 1 bobslej

    сущ.
    • бобслей
    * * *
    bobsle|j
    ♂, мн. Р. \bobsleji/\bobslejjów спорт. 1. боб, спортивные сани;
    2. \bobslejje мн. (dyscyplina sportowa) бобслей
    * * *
    м, мн Р bobslei / bobslejów спорт.
    1) боб, спорти́вные са́ни
    2) bobsleje мн ( dyscyplina sportowa) бобсле́й m

    Słownik polsko-rosyjski > bobslej

См. также в других словарях:

  • dyscyplina — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. dyscyplinanie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} podporządkowanie przepisom, zasadom, regułom postępowania obowiązującym w danej społeczności, organizacji, instytucji itp.; stan… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • pięciobój — m I, D. pięciobójboju; lm M. pięciobójboje, D. pięciobójboi a. pięciobójbojów sport. «dyscyplina sportowa składająca się z pięciu konkurencji» ∆ Pięciobój lekkoatletyczny «dyscyplina sportowa obejmująca dla mężczyzn: skok w dal, rzut oszczepem,… …   Słownik języka polskiego

  • sportowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, sportowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany ze sportem, odnoszący się do sportu lub sportowca : {{/stl 7}}{{stl 10}}Klub sportowy. Drużyna, ekipa sportowa. Konkurencja,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • szermierka — ż III, CMs. szermierkarce 1. blm «sztuka władania bronią białą (floretem, szablą, szpadą itp.); walka sportowa na taką broń; dyscyplina sportowa obejmująca takie walki» Mistrzostwa szermierki a. w szermierce. Turniej szermierki. Uprawiać, ćwiczyć …   Słownik języka polskiego

  • jeździectwo — n III, Ms. jeździectwowie, blm «dyscyplina sportowa polegająca na uprawianiu różnych form jazdy konnej; hipika» …   Słownik języka polskiego

  • kajakarstwo — n III, Ms. kajakarstwowie, blm «dyscyplina sportowa obejmująca wyścigi na kajakach i kanadyjkach; także rodzaj turystyki wodnej» Uprawiać kajakarstwo …   Słownik języka polskiego

  • karate — n ndm «dyscyplina sportowa wywodząca się z japońskiej sztuki samoobrony, polegająca na zadawaniu ciosów zewnętrznym kantem dłoni» Ciosy karate. Ćwiczyć, uprawiać karate. ‹jap.› …   Słownik języka polskiego

  • łucznictwo — n III, Ms. łucznictwowie, blm «dyscyplina sportowa polegająca na strzelaniu z łuku do tarczy na odległość 30 90 m» …   Słownik języka polskiego

  • łyżwiarstwo — n III, Ms. łyżwiarstwowie, blm «jazda na łyżwach na lodzie; dyscyplina sportowa dla kobiet i mężczyzn obejmująca jazdę figurową, jazdę szybką na lodzie oraz hokej na lodzie» Łyżwiarstwo figurowe. Łyżwiarstwo szybkie …   Słownik języka polskiego

  • piłkarstwo — n III, Ms. piłkarstwowie, blm 1. «gra w piłkę, zwłaszcza w piłkę nożną» 2. «ogół spraw związanych z tą dyscypliną sportową; ogół piłkarzy» …   Słownik języka polskiego

  • podnoszenie — n I rzecz. od podnosić ∆ Podnoszenie ciężarów «dyscyplina sportowa polegająca na unoszeniu oburącz ponad głowę metalowej sztangi, na którą nakłada się krążki różnej wagi; w dwuboju olimpijskim obejmująca rwanie i podrzut» ∆ Podnoszenie oczek… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»